Świadome rodzicielstwo cz.2

Ja:

Pięć dni energii, radości, sił a może adrenaliny i endrfin. Szósty dzień zjazd: osłabienie, zmęczenie wreszcie dreszcze i gorączka 40^oC (no 39,9). O co chodzi? Paracetamol – zimne poty – 38^oC  - znowy dreszcze – znowu 40^oC – i znowu paracetamol. Ale już wiadomo o co chodzi. O piersi: twarde i obolałe. Właściwie trudno dotknąć. Położyłam się spać z wkładem do lodówki turystycznej pod pachą. Jasiu ratuj!

Dodatkowo niechciana kuracja odchudzająca – 1,5 kg w jedną noc. Tyle, że zakwasy duże.

Jaś:

Anioł, nie dziecko. Je, śpi albo leży i patrzy sobie. Najszczęśliwszy oczywiście na rękach, ale na kanapie albo w łóżeczku też nie jest źle. A jak mama niedomaga to w najgorszych momentach trzeba sobie wydłużyć drzemkę – żeby sobie kobitka odpoczęła. Jak wstanie na nogi to nadrobimy. Pozatym fajna ta mama, taka cieplutka.

Mój mały dżentelmen.

Szymonek:

Kocha braciszka. Przytula, całuje po rączkach i główce. A jak Mały wyda z siebie jakikolwiek dźwięk to Szymon jest pierwszy. Przystawia sobie stołek i zagląda „Nie płacz, mój dzidziusiu”.

Tylko na rodzicach trzeba się trochę wyładować. Szymonkowy sposób polega na nieograniczonym przedłużaniu jedzenia śniadania i kolacji. Nie da się tego opisać. Wszystko jest bardzo ważne, byle nie wziąć kromki chleba do ręki. Mama rwie włosy z głowy, tata traci cierpliwość a Młody nic – wyłączony.

Tatuś:

Jak zwykle – niezastąpiony. Prywatna pielęgniarka, tata i jeszcze chłopiec na posyłki.