Blinga-blunga

Rutyna = nuda, ale rytuały to co innego... 

Takie wychodzenie z domu. Buźka, buźka, zamknąć drzwi? - nie u nas.

.Najważniejsze jest przekazanie blingi-blungi! Co to jest blinga-blunga? Tego nie wie nikt. Przypuszczam, że nawet sam Szymon nie jest do końca pewien. Wszelkie próby opisania blingi-blungi są dość niespójne. Czym by to nie było, Szymuś zawsze, od dwóch ma lat w kieszeni kilka sztuk. A jak nie ma akurat kieszeni, to blingi-blungi trzyma w miejscu, gzie ta kieszeń powinna być. Jeśli dane Ci będzie dostać blinge-blunge tzn., że albo jesteś członkiem najbliższej rodziny, albo zostałeś obdarzony wyjątkową sympatią. Obcy na blinge-blubge nie mają co liczyć. Jeśli jednak blinga-blunga miała zostać przekazana a z jakiegoś powodu nie została.....ooo to zaczyna się problem! Bo Młody zaczyna płakać i trzeba go pocieszać. Bywało już, że goście cofali się specjalnie po blingę-blungę, lub mieli ją rzucaną przez okno (cierpliwość dziadków nie zna granic). 

Jeśli to Szymon zostaje w domu, po przekazaniu blingi-blungi na pewno zapali wychodzącemu światło na korytarzu (niezależnie od tego, czy jest ciemno czy nie) a następnie wymieni z wychodzącym kilka kurtuazyjnych słów w stylu "Papa, to pińdź jutlo! Ja ciekam na Ciebie". Po czym pobiegnie do okna pomachać na pożegnanie, a odmachać trzeba koniecznie!

Jeśli to Młody wychodzi z domu, najpierw odbywa się ubieranie - zawsze na Szymonowym stołeczku, przeznaczonym tylko do jednego celu. Niech więc nikt nie waży się położyć na stołku czegokolwiek- ani torebki, ani poczty, ani gazetki z Lidla!  Wszystko zostanie zmiecione. Potem buźka, buźka i uroczyste przekazanie blingi-blungi i pouczenie. Np. dziś wychodząc do przedszkola rzucił śpiewnie: Tylko zamknij dźwi! A jak dzidziuś będzie płakał to go nakalm! No to papa.

***

"Kulde" udało się zamienić na "psia kość".